Piotr Skarga, a właściwie Piotr Powęski herbu Pawęża żył w latach 1536 -1612.
Był jezuitą  oraz pisarzem i kaznodzieją.   W latach 1574 - 1584 był rektorem kolegium jezuickiego Akademii  Wileńskiej.
Od roku 1584 działał w Krakowie, a od 1588 roku był  nadwornym kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy.
W głośnym traktacie "Kazania sejmowe" (Kazania na niedziele i święta wyd. 1597) oskarżał szlachtę o warcholstwo i egoizm stanowy, postulując o wzmocnienie władzy królewskiej sprzymierzonej z władzą Kościoła.

Najsłynniejsze to: kazanie "O miłości Ojczyzny", w którym  uczył patriotyzmu słowami: "Kto Ojczyźnie swej służy, sam sobie służy".
Wiele myśli Ks. Skargi ma charakter ponadczasowy, szczególnie te,  które dotyczą Ojczyzny, sprawiedliwości i praworządności. Ks. Skarga to wielki patriota, losy Polski napawały go ogromną troską. Cieszył się z potęgi państwa, a jednocześnie piętnował zło i nawoływał  do poprawy obyczajów.